Genshin Impact | The Wild Boar Princess (VII)

Buod

Ang lahat ng mga sakripisyo na ginawa sa mga nakapirming kapatagan ay hindi walang kabuluhan. Ang perpektong pagtatapos ng pagkakaibigan, pag-ibig, buhay at kamatayan!
Ito ang pagtatapos ng sikat at nakakaantig na kwento na si Princess Boar.

Nilalaman ng libro

Matapos makipagsapalaran sa lamig at bagyo, sa wakas ay nakilala ni Princess Boar ang bata.
Ang cub ay natakpan ng yelo. Ang kanyang dating maliwanag na asul na mga mata ay dumilim, at halos nakalimutan niya kung paano tumahol.
"Aroo"! Dumating ka sa tamang oras, dahil hindi pa ako nakapaglunch! »

Narinig ang kanyang mga salita, hindi maiwasang mapaluha ng mabait na Boar Princess. Ang kanyang mainit na luha ay tila natunaw ng ilang yelo sa dulo ng puso ng tuta.
"Aroo"! Bakit ka umiiyak?
Oink, oink! Ikaw ay mamamatay sa gutom - hindi pa ako nakakakita ng labis na pagdurusa sa aking kaharian! "
"Isasakripisyo ko ang lahat upang mapakain ang gutom mong tiyan!"

Natulala ang bata sa kanyang mga sinabi.
Arooooooo! Miss, dapat mabaliw ka! Walang nangahas na sabihin sa akin ang mga ganoong bagay! «

Ngunit nang makita ng bata ang pagpapasiya sa kanyang mga mata, natunaw ng kaunti ang kanyang nakapirming puso.
«Hindi»! Dahil ...
Isasakripisyo ko ang dalawa sa pinakamatalino at pinaka maingat na mga miyembro ng aking pamilya upang mapakain ka lang! Para sa kapakanan ng aming pagkakaibigan!
Alam ng fox ang takot na kanyang sinadya at sinubukang tumakbo, ngunit na-pin sa lupa ng bata at ng Princess Boar.
Si Late Tortoise ay takot na takot sa paningin na siya ay umatras sa kanyang shell.
Ang bata at Princess Boar ay nasisiyahan sa isang masarap na fox snack sa niyebe. Pagkatapos, nakakita sila ng isang yungib, nagtipon ng ilang mga kabute, nagtayo ng apoy na may lumot, at nag-piyesta sa isang masarap na sopas ng pagong.
Nadama ng tuta ang kasiyahan ng pagbabahagi at pagkakaroon ng mga kaibigan sa kauna-unahang pagkakataon sa kanyang buhay. Ang kanyang nakapirming puso ay natunaw nang tuluyan, at tumulo ang kanyang luha sa kagalakan.
Kinuha ng prinsesa ang tuta sa pamamagitan ng paa nito, at ang dalawa ay masayang umuwi.

(Kabilang sa mga huling pahina ay isang kard na may matikas na pagsulat: "Mahal, sa palagay ko mas mabuti nating ibigay ito sa silid-aklatan.")